ωμοτομώ

-έω, ΜΑ

κόβω κάτι προτού ωριμάσει («ὠμοτομοῡμεν τὰ ἀποστήματα», Παυλ. Αιγ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὠμός + -τομῶ (< -τόμος < τόμος < τέμνω), πρβλ. διχο-τομῶ].